اولین رابطه جنسی

وقتی صحبت اولین رابطه جنسی می‌شود، اولین مقوله ای که فکر اکثر افراد را مشغول می‌کند، بکارت است. در حالی که پیش از هر چیز دیگر ابتدا باید به مساله رابطه جنسی کم خطر پرداخت، چون هم از نظر سلامتی اهمیت بیشتری دارد و هم اینکه صحبت کردن راجع به آن سخت‌تر است.

رابطه جنسی کم خطر

مهمترین جنبه رابطه جنسی کم خطر، استفاده درست از کاندوم‌های مردانه یا زنانه است. برخی افراد به اشتباه تصور می‌کنند که چنانچه از قرص‌ها یا روش‌های دیگر ضدبارداری استفاده کنند، دیگر نیازی به کاندوم نیست. با اینکه قرص‌های ضدحاملگی در پیشگیری از باردار شدن موثر هستند ولی از بیماری‌های مقاربتی از جمله ایدزپیشگیری نمی‌کنند.

کاندوم نه تنها می تواند از حاملگی پیشگیری کند، بلکه یکی از موثرترین ابزارهایی است که می تواند جلوی انتقال بیماری‌هایی مانند ایدز، سیفلیس، سوزاک، و تا حدیتبخال جنسی و زگیل‌های تناسلی را بگیرد.

برخی خانم‌ها یا آقایان خجالت می‌کشند مبحث کاندوم را پیش بکشند، چون در درجه اول ممکن است تا بحال کاندوم ندیده باشند یا از آن استفاده نکرده باشند و در درجه دوم مطرح کردن آن را شایسته ندانند.

چه زمانی و با چه کسی؟

1. چه زمانی اولین رابطه جنسی را داشته باشم؟
2. با چه کسی این رابطه را تجربه کنم؟

سن فرد برای برقراری اولین رابطه جنسی به فاکتورهای متعددی بستگی دارد: از جمله مرد یا زن بودن، فرهنگ جامعه، ارزش‌های فردی و خانوادگی، اعتقادات مذهبی، فشار دوستان هم سن و سال و در نهایت انتخاب شخصی تان.

نکته مهم در برقراری رابطه جنسی پیش از ازدواج یا پیش از رسیدن به سن قانونی این است که از خودتان کاملا مراقبت کنید تا دچار بیماری‌های مقاربتی نشوید، به طرف مقابل‌تان آسیب روحی یا جسمی نزنید، به طور ناخواسته حامله نشوید (یا در مورد آقایان، طرف مقابل را به طور ناخواسته باردار نکنید) و در نهایت مسئولیت عواقب آن.

در جامعه‌ای که بکارت هنوز جنبه ارزشی دارد، داشتن رابطه پیش از ازدواج ممکن است عواقب ناخوشایندی مثل احساس گناه، احساس سرخوردگی و یا پس از ازدواج تحقیر از طرف همسر، مسائل عرفی و قانونیداشته باشد.

گذشته از سن رابطه جنسی، اینکه با چه کسی و در چه موقعیتی اولین تجربه جنسی خود را برقرار می‌کنید در احساسی که بعدها نسبت به آن خواهید داشت، خیلی تاثیر دارد. به عنوان مثال اینکه آیا رابطه از نوع عاشقانه بوده یا خیر، با میل وارد رابطه شدید یا احساس کردید که مجبور شدید این رابطه را داشته باشید، اینکه از نظر روحی و جسمانی برای این رابطه آمادگی‌های لازم را داشتید یا خیر، اینکه رابطه موقت و گذرا بوده یا ادامه دار، اینکه ارتباط جنسی جزء کوچکی از رابطه بوده یا محور اصلی رابطه بوده.  دقت داشته باشید که هیچ کدام از این موارد به خودی خود، خوب و بد و تعیین کننده نیستند ولی کم پیش می آید که افراد از روابط اولیه جنسی خاطره خیلی خوش یا منطبق با انتظاراتشان داشته باشند.

بررسی رفتارهای جنسی در بریتانیا 

نتیجه بررسی رفتارهای جنسی در بریتانیا نشان می‌دهد که داشتن اولین رابطه جنسی در سنین پایین، بزرگترین افسوس جوانان این کشور به شمار می‌رود. بیش از یک سوم زنان و یک چهارم مردانی که در سنین نوجوانی یا اوایل ۲۰ سالگی اولین رابطه جنسی را برقرار کرده‌اند، می‌گویند که بعدها احساس کردند که سنشان برای این کار مناسب نبوده و زود بکارت خود را از دست داده‌اند.

بر اساس قوانین بریتانیا حداقل سن برای رابطه جنسی ۱۶ سال است. سن قانونی نمی‌تواند نشان دهنده آمادگی فرد برای فعالیت جنسی باشد. افراد با هم فرق دارند، بعضی‌ها در ۱۵ سالگی آماده رابطه جنسی هستند و بعضی‌ها حتی در ۲۲ سالگی هم این رابطه برایشان زود است.

آخرین نظرسنجی ملی درباره رفتارهای جنسی و سبک زندگی می‌گوید که احتمالا بسیاری از افراد در این سن آمادگی رابطه جنسی را ندارند. نظرسنجی اخیر بوسیله تیم تحقیق “دانشگاه بهداشت و طب لندن” در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ با پرسش از حدود سه هزار جوان تهیه شده است.

در این تحقیق حدود ۴۰ درصد دختران و ۲۶ درصد پسران گفتند احساس می‌کنند که تجربه اولین رابطه جنسی در سن مناسب اتفاق نیفتاده است و بیشتر آنها افسوس خوردند که کاش دیرتر این کار را کرده بودند. تعداد کمی هم گفتند که باید زودتر این کار را انجام می‌دادند.

این نظرسنجی همچنین به مسئله آمادگی و صلاحیت جنسی پرداخته است و اینکه آیا شخص توانایی تصمیم آگاهانه برای داشتن نخستین رابطه جنسی را دارد. برای مثال هر دو طرف باید به اندازه کافی هشیار (نه مست) باشند، تا بتوانند به عمل جنسی رضایت بدهند و نباید زیر فشار شریک خود این کار را بکنند.

یک پنجم زنان و یک دهم مردان پاسخ دادند که تمایلشان به رابطه جنسی با شریک جنسی‌شان به یک اندازه نبوده است و حالا به نوعی احساس می‌کنند که زیر فشار عمل جنسی را انجام داده‌اند.

زنان ممکن است بیشتر از مردان به دلیل فشار شریک جنسی خود وادار به رابطه جنسی شوند.

آموزش‌های جنسی در مدارس باید به نوجوانان مهارت‌های گفتگو را یاد دهد، تا آنها بتوانند تجربه‌ مثبت و مطمئنی از اولین رابطه جنسی خود داشته باشند.

اگر به برقرای اولین رابطه جنسی فکر می‌کنید ابتدا این سوال‌ها را از خودتان بپرسید:

1. آیا این کار درست است؟
2. آیا دوستش دارم؟
3. آیا او هم به همین اندازه من را دوست دارد؟
4. آیا درباره استفاده از کاندوم برای پیشگیری از انتقال بیماری‌های آمیزشی با هم صحبت کرده‌ایم؟
5. آیا برنامه‌ای برای جلوگیری از بارداری داریم؟
6. اگر به هر دلیلی نظرم عوض شد، آیا قدرت “نه گفتن” دارم؟

اگر به همه این سوال‌ها پاسخ مثبت دادید، زمان مناسبی است. اما اگر پاسخ شما به سوال‌های زیر مثبت باشد، یعنی هنوز برای شما زود است.

1. آیا به خاطر فشار افراد دیگر، مثل دوستان یا شریک جنسی‌ام این کار را می‌کنم؟
2. آیا ممکن است بعد پشیمان شوم؟
3. آیا رابطه جنسی را برقرار می‌کنم تا به دوستانم پز بدهم و تایید آنها را بگیرم؟
4. آیا رابطه جنسی را فقط به این دلیل انجام می‌دهم که دوستی‌ام را حفظ کرده باشم؟

منبع: نظام بهداشت و درمان ملی بریتانیا (NHS)