تیک عصبی به دلایل مختلف و با علایم گوناگونی پدید می آید. اکثرا افراد بعد از یکی دو ماه استرس بخاطر موضوعی خاص دچار تیک عصبی می شوند. این تیک می تواند شامل پلک زدن، تکان خوردن دست یا انگشت و هر علایم دیگری باشد.
بسیاری از افراد پس از گذراندن یک دوره چند ماهه پراسترس در زندگی، دچار تیک های عصبی مانند پرش مکرر چشم، تکان دادن دست یا سر و… می شوند، اما پس از رفع اضطراب و به دست آوردن آرامشی نسبی، این تیک ها برطرف می شود.پس می توان نتیجه گرفت که «تیک» یا پرش ناگهانی، سریع، غیرارادی، متناوب و تکراری یک عضله، مشکلی با ریشههای عصبی است. البته تیک ممکن است در یک یا چند دسته از عضلات یا یک عضو بدن ظاهر شود.
بعضی، این نوع تیک ها را با گازگرفتن لبها، کشیدن انگشتان یا حرکات غیرارادی دست ها، شانه ها یا پا ها بروز میدهند، حتی در برخی موارد حرکاتی غیرارادی در چهره یک فرد اتفاق میافتد که برای دیگران خنده دار است، بدون آن که بدانند واکنش آن ها، به تداوم این تیک های عصبی در شخص منجر میشود.
روانشناسان میگویند تیک عصبی بیشتر در صورت، گردن و سر ظاهر می شود و پرش پلک ها از شایع ترین نوع تیک های عصبی است، اما گاهی این پرش های ظریف که در پلک تحتانی و فوقانی احساس می شود، توسط دیگران قابل مشاهده نیست. به هر حال تیک، نمایانگر نوعی تخلیه روانی و نشانه ناراحتی های عصبی است. درمان تیک معمولا با توجه به علت ایجاد آن شروع میشود؛ به طوری که به صورت درمان علامتی است و در برخی موارد نیز ممکن است به بیمار داروی اختصاصی بدهیم که در کل، همه موارد بستگی به نوع و شرایط بیمار دارد برخی از تیک های عصبی، ساده است و تنها زمان کوتاهی شخص را درگیر خود میکند؛ این نوع تیک ها می تواند صوتی یا حرکتی باشد، البته بیشتر در ناحیه سر و صورت قابل مشاهده است که پلک زدن های مکرر و غیرارادی از جمله این نوع پرشهای عصبی است.
اولین روش، عدم توجه مستقیم به تیک ها می باشد که توسط خانواده اعمال میگردد و در صورت پایدار و مزمن بودن می توان از روش های غیردارویی از جمله Habit Reversal Training)HRT) آموزش معکوس کردن عادت که شامل ۵ مرحله میباشد استفاده نمود:
- توصیف و تکرار تیک در آینه
- پیدا کردن جزئیات تیک توسط درمانگر
- تمرین شناسایی اولین علامت رخداد تیک
- آنالیز موقعیتی که تیک در آن رخ میدهد
- آموزش پاسخ فیزیکال عکس توسط بیمار ۱ تا ۳ دقیقه
با آموزش این روش به کودک، بیمار میتواند علائم را تحت کنترل خود درآورد. فرد مبتلا را دعوا و یا مسخره نکنید، به جای آن رژیم غذایی و یا شیوه زندگی او را تغییر دهی