روان درمانی پویشی به معنای پویایی روان یا “ذهن در حرکت” است و بر اساس اصل پویایی روان، عناصر پویای موجود در ناخودآگاه، افکار و احساسات و رفتارهای خودآگاه را تحت تاثیر قرار می دهند. بعبارت دیگر نوعی از روان درمانی که بر اساس اصل پویایی روان بنا شده باشد را روان درمانی “پویشی” یا “تحلیلی” می نامند.
روان درمانی پویشی از روانکاوی مشتق شده است. درمانگر روان پویشی بصورت فعالانه تر درگیر بیمار می شود و از نظر هیجانی، بیشتر با حالت های عاطفی بیمار هم نوایی می کند، تصویر او شبیه تصویر درمانگر منفعلی نیست که صورت سنگی دارد، وقتی لازم و مفید باشد، درمانگر پویشی پرحرف است و به سهم خود در این مورد که بیمار او را چطور ادراک می کند توجه دارد.