فرض اصلی روانکاوی این باور است که همه افراد دارای افکار ، احساسات ، خواسته ها و خاطرات نا خودآگاه هستند.
هدف از روان درمانی، رهایی از احساسات و تجربیات سرکوب شده است ، یعنی آگاهی سازی نا خودآگاه. فقط با داشتن یک روش روان پالشی (یعنی بهبودی) می توان توسط بهترین متخصصان روانپزشک یا بهترین متخصصان روانشناس فرد را یاری و درمان کرد.
روانشناسان روانکاوی مشکلات روانی را ریشه در ذهن نا خودآگاه می بینند.
فروید معتقد بود آگاهی دادن به افکار و انگیزه های ناخودآگاه خود و دستیابی به بینش، راه درمان افراد است.