آنورکسیا احتمالاً آشناترین اختلال خوردن است. به طور کلی در نوجوانی و اوایل جوانی بروز می‌کند و زنان را بیش از مردان هدف قرار می‌دهد.
اشخاص مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی (آنورِکسیا) اغلب فکر می‌کنند اضافه وزن دارند، حتی اگر به طرز خطرناکی کمبود وزن داشته باشند.
آنها مدام وزن‌شان را اندازه می‌گیرند، از خوردن غذاهای خاصی اجتناب کرده و شدیداً مصرف کالری را محدود می‌کنند.
نشانه‌های رایج بی‌اشتهایی عصبی:
- نسبت به دوستان هم قد و هم سن‌شان، به طور قابل ملاحظه‌ای کمبود وزن دارند.
- از الگوهای غذایی بسیار سخت‌‌گیرانه پیروی می‌کنند.
- ترس شدید از بالا رفتن وزن یا رفتارهای مصرانه برای اجتناب از آن، با وجود داشتن کمبود وزن.
- تلاش سرسختانه برای لاغری و بیزاری از داشتن وزن متعادل و سالم.
- عزت نفس‌شان شدیداً تحت تاثیر شکل بدن و وزن‌شان است.
- داشتن تصویر بدن تحریف شده و انکار اینکه به طور خطرناکی کمبود وزن دارند.
همچنین ممکن است آنها دچار اختلال شخصیت وسواسی جبری هم باشند. برای مثال، خیلی از آنها مدام به غذا فکر کرده و به طرز وسواس گونه‌ای دستور پخت غذا جمع می‌کنند. احتمالاً خوردن غذا در مکان‌های عمومی برای آنها سخت است و تمایل زیادی برای کنترل محیط خود نشان می‌دهند.