ویژگی والدین خوب
۲. شما از هم پشتیبانی میکنید.
توافق والدین روی هر تصمیمی مهم‌ترین چیز است، بله، ولی به همین جا ختم نمی‌شود.
اگر همسرتان همیشه تنها کسی است که برنامه‌ها و تصمیمات مشترک‌تان را اجرا می‌کند، برای کودکان‌تان یک طرفه به نظر می‌رسد.
هر دو باید در نقش مجری مشارکت کنید، یا با هم انجام دهید یا به نوبت.
۳. شما با انجام کار به روشی دیگر موافقت میکنید.
همیشه شما چگونگی مراقبت از کودکتان را از نزدیک و چشم به چشم نمی‌بینید. با این وجود هرگاه تصمیم می‌گیرید در مورد نحوه ی مراقبت از او مصالحه کنید، فقط اطمینان حاصل کنید هر دو به یک راه‌حل رسیده‌اید که می‌توانید با آن کنار بیایید.
برای بعضی از تیم های والدین، همیشه این کار را کسی انجام می‌دهد که بهترین و قوی‌ترین اقدام را احساس می‌کند (به عنوان مثال، همسرتان ممکن است بگوید، «نمی‌دانم که درست است، ولی حس‌ام می‌گوید درست است- ممکن است اجازه بدهی به این روش انجام بدم») برای بعضی دیگر، فقط باید مرور شود آخرین بار چه کسی آن مراقبت را انجام داده است و حالا فقط باید جاها عوض شود.
طی سال‌های اخیر برخی از مقامات دولتی همزمان با به کار بردن واژه‌هایی مانند «تکان‌دهنده» و «فاجعه‌آور» در اشاره به وضعیت اعتیاد در بین دانش‌آموزان، از اعلام آمار با مصلحت‌اندیشی و استفاده از این توجیه که به «صلاح جامعه» نیست، صرف نظر کرده‌اند.پ
حسن لطفی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس، خرداد ماه ۹۸ در گفت‌وگو با خبرگزاری خانه ملت گفته است:
«ارائه آمار اعتیاد به مواد مخدر که در شرایط کنونی از میزان بالایی برخوردار است از سوی آموزش و پرورش به صلاح نیست و به طور قطع تبعات منفی به همراه دارد.»
او بی‌اعتمادی خانواده‌ها نسبت به مدارس و ترس دانش‌آموزان سالم از این فضا را از تبعات منفی ناشی از آن دانست.
پیش‌تر رسول خضری، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس با اشاره به اینکه ۸۰ درصد دانشجویان درگیر اعتیاد تجربه مصرف مواد دخانی و مخدر در دوران دانش‌آموزی را دارند، گفته بود:
«تنها یک پنجم آمار واقعی معتادان ارائه می‌شود.»
فراگیر شدن اعتیاد در بین نوجوانان خطری جدی برای جامعه محسوب می‌شود. مهم‌ترین وجه مرتبط با این فراگیری، پایین آمدن سن اعتیاد در جامعه است. اما چه عواملی می‌تواند بر گرایش جوانان به سوء مصرف مواد مخدر در جامعه مؤثر باشد؟
عواملی مانند طرد شدن، بی‌مهری و خشونت‌های مداوم از سوی والدین، از مواردی عنوان می‌شوند که رابطه‌ای تنگاتنگ با مصرف مواد مخدر دارند.
در این میان اما مسئولیت و نقش خانواده در قبال به وجود آمدن این معضل چیست؟
حسین قاضیان در این باره می‌گوید تصویری که در جامعه از اعتیاد وجود دارد، تصویری کلیشه‌ای‌ست که معتاد آدم غمگین و مطرود از خانواده‌ای‌ست که به خاطر فقر و نابرابری و … دچار اعتیاد شده است:
«البته انکار نمی‌شود کرد که فقر، بیکاری و … می‌تواند فرد را به سوی اعتیاد سوق دهد اما معتاد شدن افراد یک پدیده چند عاملی و پیچیده است که نمی‌توان آن را به علل شایع و منفردی چون فقر و بیکاری فروکاست.»
این جامعه‌شناس در ادامه درباره شیوع‌شناسی اعتیاد می‌گوید:
«پژوهش‌ها تصویر دیگری به ما نشان می‌دهند. مثلا یک پژوهش گسترده در تمام استان‌های کشور در مورد شیوع‌شناسی اعتیاد نشان می‌دهد، شش عامل اولیه تمایل به مصرف مواد مخدر و محرک عبارت بوده است از کسب لذت، کنجکاوی، تفریح، رفع مشکلات روحی، در دسترس بودن مواد و اصرار دوستان. از این میان فقط عامل رفع مشکلات روحی با تصویر ما از اعتیاد ارتباط دارد و ممکن است به خانواده نیز مرتبط باشد.»
به گفته قاضیان، این عوامل نشان می‌دهند دلایل معتاد شدن تغییر کرده است و خانواده لزوما نقش پررنگی ندارد.
او همچنین در رابطه با راهکارهای عملی برای کاهش، کنترل و برون رفت از این معضل در سطح جامعه می‌گوید:
«راهکارهایی وجود دارد اما اینکه راهکارها به موفقیت لازم برسد جای تردید است. نشانه‌اش اینکه پس از بیش از نیم قرن، مبارزه به جایی نرسیده است. به علاوه این مبارزه هزینه‌های جانی و مالی بسیاری هم به بار آورده است. پرسشی که یک بار دیگر باید در این زمینه مطرح شود درباره راه‌های مبارزه نیست. پرسش مهم این است که آیا اساسا چنین مبارزه‌ای لازم است؟ اگر لازم است در چه مواردی و تا کجا؟ به علاوه چرا باید هزینه‌های آسیبی که شخص به خود وارد می‌کند بر دوش دیگران، یعنی جامعه باشد؟»
زمینه‌های روانی اعتیاد در کودکان و نوجوانان
– اعتیاد رفتاری‌ست که در آن شخص به یک مواد وابستگی پیدا کرده و با مصرف آن احساس شادی کوتاه مدت ناپایدار خواهد داشت که از دید خود شخص چاله‌های احساسی را پر کرده و موقتا او را از جهان درد و رنج جدا می‌کند.
این تعریف موریس ستودگان، محقق و روان‌درمانگر سیستمی از اعتیاد است.
ستودگان در گفت‌وگو با زمانه عوامل مؤثر بر اعتیاد را به چهار دسته تقسیم می‌کند:
الف) میکروسیستم- عوامل فردی و ارزش‌های شخصی:
«اختلالات روانی مانند کمپلکس خودکم‌بینی، نبود عزت نفس، انواع اختلال‌های شخصیتی که سبب ریسک‌پذیری می‌شوند مانند بوردرلاین یا بای‌‌پولار در دوره شیدایی، وابستگی‌های شخصیتی، اضطراب‌ها و تروماهای تجربه شده از کودکی، محرومیت‌های جنسی و تعارض‌های ناشی از آن، کمبود روابط مفید و مؤثر در اجتماع و در نهایت تجربه شکست و نبود مهارت آموخته شده برای حل مشکل. شخصیت‌های آسیب‌پذیر در یک سیستم سریع‌تر و آسان‌تر جذب اعتیاد به عنوان یک راه حل برای مشکل خود می‌شوند.»
به گفته ستودگان، مشکلات تحصیلی و خروج از سیستم تحصیلی و همچنین وجود افراد معتاد در خانواده می‌تواند نقش مؤثری بر وارد شدن به حیطه اعتیاد داشته
سبک فرزند پروری
کودک از تولد تا ۱۸ ماهگی مادر باید حضور فیزیکی و عاطفی فعالی داشته باشه و وجود پدر هم به این حضور عاطفی و فعال اضافه میشه مبنی بر اینکه حالا وجودش میتونه شارژ کننده روحی و روانی مادر باشه که همین مادر میتونه انتقال بده به کودک
تا سن ۱۸ ماهگی بهتره که فرزند به پرستار و حتی مادر بزرگ سپرده نشه
چون وجود مادر هستش که باعث میشه که کودک دلبستگی ایمن بدست بیاره و خروجی این دلبستگی ایمن در دوره های بعدی زندگی و بزرگسالی میشه اعتماد و امنیت
و اینکه مادر تا سن دو سالگی فقط فقط باید یک نفر باشه و البته مادر باید ایمن باشه تا فرزند ایمن پرورش بده
و مهم تر اینکه مادرثبات رفتاری و عاطفی داشته باشه یعنی هر موقع فرزند گریه می کنه سریع خودش به فررند برسونه و بغل کنه و حالا نوازش و شیر دادن
این میشه یک کودک ایمن
تکنیک های رفتار با پرخاشگری کودکان
سبک تربیتی
سبک تربیتی نقش مهمی در آموزش در زمان پرخاشگری ایفا می‌کند. از پرخاشگری‌های تصادفی کودکتان به عنوان لحظات آموزشی استفاده کنید.
مثلا، اگر فرزند شما به دوست‌اش آسیب رساند، به جای آنکه همانجا سرش فریاد بکشید از این واقعه استفاده کنید تا به فرزندتان نشان بدهید چطور رفتارهای پرخاشگرانه می‌تواند به دیگران آسیب بزند. سپس کودکتان را وادار کنید از صمیم قلب از دوست‌اش عذرخواهی کند.
همچنین، می‌توانید به فرزندتان آموزش بدهید که چطور با عواطف منفی مانند خشم و سرخوردگی به شکلی مؤثر برخورد کند. از کودک خود بخواهید که ارتباط کلامی برقرار کند و مشکل‌اش را با صدای بلند توضیح بدهد.
گفتگوی مناسب
موقع برخورد با فرزندتان باید آرام باشید. حتی اگر روز سختی داشته‌اید یا به هردلیلی ناراحت یا عصبانی هستید سعی کنید موقع حرف زدن با فرزندتان درباره‌ی کاری که کرده است آرامش خود را حفظ کنید. با او درباره‌ی نتیجه‌ی رفتارش صحبت کنید – مثلا اینکه اگر به این روش ادامه دهد بچه‌های دیگر ممکن است دیگر تمایلی به بازی کردن با او نداشته باشند. در این موارد مراجعه‌ی منظم به مشاور هم ضروری است.
قدردانی
استفاده از راهکارهای تأدیبی مثبت – مانند استفاده از سیستم انگیزش و پاداش- به کاهش پرخاشگری کودک کمک می‌کند. اگر کودکتان را با خود جایی بردید و او رفتار خوبی داشت بارانی از تحسین برسرش بریزید و به او نشان بدهید چقدر با رفتارش شما را خوشحال کرده است. این باعث می‌شود فرزندتان احساس خوبی پیدا کند و بیشتر این رفتار را تکرار کند.
امیدواریم موارد یادشده به شما کمک کند تا دلایل رفتارهای پرخاشگرانه‌ی فرزندتان و چگونگی مقابله با آنها را بهتر درک کنید. اگر بعد از به کار بردن نکات بالا بهبودی در رفتار کودکتان مشاهده نکردید آن‌وقت بهتر است بلافاصله به دنبال راه‌حل دیگری باشید تکنیک های کلیدی برای کنترل خشم کودکان
● کودکان ۵-۳ ساله
وقتی فرزندتان خشمگین شد، یک ظرف حباب درست کرده به او بدهید. لازمه حباب درست کردن، تمرکز بر تنفس است. تنفس آرام و شمرده، احساسات خروشان کودک را آرام می کند. به مدت چند هفته روزی یک دقیقه با فرزندتان حباب درست کنید؛ بعد از اینکه حباب درست کردن را یاد گرفت، از او بخواهید با کمک گرفتن از قوه تخیلش، حباب های متفاوتی درست کند. لطافت حباب ها و تلاش برای ساخت آنها روحیه کودک را آرام تر می کند.( منبع:روزنامه سلامت )
● کودکان ۸-۶ ساله
با پایان دوره خردسالی، کودک یاد می گیرد افکار خود را مدیریت کند و حتی تغییر دهد. ابتدا با حوصله به او کمک کنید محرک های خشمش را بشناسد؛ مثلا ممکن است هنگامی که کسی او را هل می دهد یا با عنوان زشتی صدایش می زند یا مسخره اش می کند، عصبانی شود. به او یاد دهید چطور بر خشمش غلبه کند و به او بفهمانید در برخوردهای اجتماعی اش باید صبور باشد و قبل از هر اقدامی، نفسی عمیق بکشد و اگر می تواند چند قدم از آنچه عصبانی اش کرده فاصله بگیرد؛ در دل جمله های آرام کننده تکرار کند مثل: «از پسش بر میام» یا «مهم نیست». در نهایت هم رفتار های عاقلانه و مودبانه را به او آموزش دهید مثلا «این توپ منه، لطفا پسش بده» یا «چه حرف زشتی زدی، من این طوری حرف نمی زنم». به او یاد بدهید قرار نیست کسی با خشونت بیشتر برنده شود.
علایم جسمی عصبانیت را به او بیاموزید. به فرزندتان بگویید هر وقت کسی عصبانی می شود، بلندتر حرف می زند، صورتش قرمز می شود، دست هایش را هنگام صحبت به شدت تکان می دهد، ضربان قلبش بالا می رود، اخم می کند، دهانش خشک می شود و تندتند نفس می کشد، سپس از او بخواهید اگر این علایم را در خودش دید، یاد توصیه های شما بیفتد.
● کودکان ۱۲-۹ ساله
به فرزندتان بیاموزید قبل از هر کاری به خصوص واکنش های خشمگینانه، فکر کند. این بار که فرزندتان با یکی از همسالانش دعوایش شد، بگذارید تا هرجا که می خواهد پیش برود سپس از او بپرسید: «دعوایت را کردی، عصبانیتت را نشان دادی؟ نتیجه چه شد؟ مشکلتان حل شد؟ برای حل این ناآرامی ها چه کار می خواهی بکنی؟ اگر دوباره دعوایت شد هم می خواهی همین رفتار های زشت را داشته باشی؟»
با کمک این روشها، احتمالاً خواهید توانست کودک خود را در کنترل خشم، یاری کنید
صحبتی با پدران
کودکان به هر دوی والدین نیاز دارند. پدران متعهد می توانند به کودکان کمک کنند تا زندگی شادتر، سالم تر و موفق تری داشته باشند. پدرانی که زمانی را با کودکان خود می گذرانند، شانس اینکه کودکشان در مدرسه موفق تر عمل کنند، مشکلات رفتاری کمتری داشته باشند و عزت نفس و رفاه بیشتری را تجربه کنند، افزایش می دهند.
واما
به مادر کودکان خود احترام بگذارید
.
.
به آنها حق شنیده شدن بدهید.
نظم همراه با عشق
.
یک الگو باشید
.
یک معلم باشید
.
برای کودک خود مطلب بخوانید
عطوفت نشان دهید
✨قهر با کودکان
💢اگر کودکتان را با تهدید به قهر و طرد و قطع محبت و قطع مادری وادار به انجام کارها میکنید، کودک یاد میگیرد که برای از دست ندادن منبع عشق و امنیت, تن به کارهایی بدهد که مطابق میلش نیست، حالا بر فرض شما نیتتان خیر است، بعدا با غریبه های بیرون که با باج گیری عاطفی از فرزندتان سواستفاده خواهند کرد،چه باید کرد؟
💢این الگوی تربیت فرزند ،عزت نفس کودک را کم می‌کند و فرد نسبت به خودش احساس خوبی نخواهد داشت و در زمینه قاطعیت و دفاع از خود ،لنگ خواهد زد
.
💢اگر کودک حس دوست داشتنی بودن را از خانه دریافت نکند، ممکن است برای رفع این نیاز مهم،وارد ارتباط هایی شود که برایش خطرناک است و برگرداندن کودک یا نوجوان به حالت قبلی خانواده کار بسیار سختی خواهد بود
آموزش های مورد نیاز و مهم مسائل جنسی برای جلوگیری از سوءاستفاده های جنسی:
باید به کودکان آموزش دهید که در هنگام مواجه شدن با شرایط زیر واکنش نشان دهند.
● زمانی که فردی به تو می گوید این مثل یک راز بین من و تو باشد و پدر و مادرت چیزی نفهمند.
● زمانی که از رفتار کسی با خودت احساس بدی داری.
● زمانی که فردی اندام خصوصی اش را به تو نشان می دهد.
● زمانی که فردی از تو بزرگ تر است و می خواهد کاری که دوست نداری را انجام دهی.
● زمانی که فردی به بدنت نگاه می کند.
● هر وقت که کسی به اندام خصوصی تو دست می زند.
● زمانی که کسی از تو می خواهد اندام خصوصی اش را لمس کنی.
● در چنین مواقعی باید به کودکمان یاد بدهیم داد بزند و یا با صدای بلند بگوید نه از آن مکان خارج شود. کودک باید بداند کسی که کار اشتباه می کند باید بترسد و در این شرایط کسی که می خواهد او را اذیت کند باید بترسد در این صورت کودک اعتماد بنفس پیدا می کند و بلند می گوید نه.با کودک تمرین کنید
● برای جلوگیری از سوء استفاده جنسی بهتر است نقش بازی کنید تا ببینید کودک چه عکس العملی نشان می دهد. برای این کار از او بپرسید اگر کسی خواست اندام جنسی تو را لمس کند و یا لباس زیر تو را ببیند چه می کنی؟ و توجه کنید که تمام راهکارهایی که به او گفته اید را انجام می دهد یا خیر.
نوجوانان و نماز
از خصوصیات نوجوانان اين است كه بسيارى از اوقات نسبت به كارى كه از آنها خواسته مـى شـود تـعـرض مـى كـنـند؛ زيرا آنان در اين سنين در خود توانايى هايى را مى بينند و سعى دارنـد آنـهـا را بـه كـار گـيـرنـد. مـانـنـد بـيـشـتـر شـدن درك و فـهـم نـسـبـت بـه مـسـائل يـا افـزايـش تـوان جـسـمـى و قـدرت بـدنـى در چـنـيـن وضـعـيـتـى دچـار نـوعـى استقلال خواهى كاذب مى شود. بنابر اين اگر او را به نماز يا هر كار ديگرى دعوت كنيد، ممكن اسـت بـا تعرض او مواجه شويد. و اظهار كند كه من ديگر بزرگ شده ام ، خود مى دانم كه نماز بـخـوانـم يـا نـخـوانـم و نـيـازى بـه امـر و نـهـى شـمـا نـدارم و امثال آن .
والديـن آگـاه ، بـا هـوشـيـارى و دادن شـخصيت و احترام گذاشتن مى توانند او را از چنين تعرض هـايـى دور نـمـايـند. اگر موفق نشوند، با متانت و گذشت ، محبت كردن به مرور زمان به اهداف تربيتى نايل خواهند شد.
حیطه فعالیت:
لکنت زبان
اختلالات تلفظی و تولیدی
اختلالات صوت (صدا)
اختلالات یادگیری
آسیب شنوایی
آفازی (زبان پریشی)
گفتار فلجی
ارتباط مکمل و جایگزین
شکاف کام و لب
بیش فعالی
اوتیسم
کم توانی ذهنی
بلع
نکته حائز اهمیت در درمان این اختلالات، مداخله زود هنگام و به هنگام می باشد! برای مثال می توان از اختلالات خواندن و نوشتن در مدرسه، با مداخله زودهنگام در سنین پیش از مدرسه جلوگیری کرد یا از شدت آن کاست. اگر توجه کرده باشید کودک هنگام دیکته نویسی هر حرف را بلند بلند می گوید و مینویسد، حال آن کودکی که حرف “ر” را “ی” تلفظ می کند احتمالا در دیکته نویسی کلماتی که دارای حرف “ر” هستند دچار مشکل می شود و آنها را “ی” می نویسد چون همانطور هم آن را تلفظ می کند.
گفتار درمانی در کودکان
چه کسانی به گفتاردرمانی نیاز دارند؟
به طور کلی هر فردی (در هر سنی) که در ارتباط برقرار کردن بخصوص از طریق گفتار و زبان مشکل داشته باشد نیاز به مراجعه به گفتاردرمانی دارد. البته در کودکان زیر ۶ سال توانایی برقراری ارتباط با توجه به سن آنها تعیین می شود.
افراد دارای لکنت، افراد دارای مشکلات تلفظی، افراد اوتیستیک (اوتیسم) ، افراد کم توان ذهنی، افرادی که مشکل در خواندن و نوشتن و ریاضیات دارند، افراد دیزآرتریک و آپراکسیک، افراد دارای مشکلات شنوایی، افراد دارای شکاف کام و لب، افراد دارای اختلالات صوتی (مثل صدای خش دار و گرفته) ، افراد دارای سرطان حنجره یا سرطان زبان یا سرطان گردن، کودکانی که دچار تاخیر در گفتار و زبان هستند و دیر به صحبت کردن می رسند، افرادی که پس از صدمات مغزی (مانند سکته مغزی، تومور مغزی، ضربه مغزی، دمانس و…) دچار مشکلاتی در حیطه گفتار و زبان و بلع شده اند، بیماران MS، بیماران پارکینسون، بیماران ALS، افرادی که به دلیل مشکلات تنفسی دچار اختلالات گفتاری شده اند، نوزادانی که نارس هستند یا دچار یک بیماری خاص هستند و در مکیدن و بلع شیر مشکل دارند، کودکان دارای بیش فعالی، افراد دارای سندروم داون و برخی سندروم های دیگر مانند سندروم ویلیامز و … باید جهت ارزیابی و درمان به گفتاردرمانگر مراجعه کنند.
مراجعین باید درنظر داشته باشند، بسته به شرایط توانخواه ممکن است برخی مداخلات گفتاردرمانی نیاز به زمان بیشتری داشته باشند تا به نتیجه برسند و شرط لازم برای مشاهده پیشرفت، تداوم درمان است.
همانطور که به اختلالات مختلف اشاره شد، بسیاری از این مشکلات ممکن است در بزرگسالان ایجاد شده و یا از دوران کودکی همراه آنها باشد. مثل بزرگسالانی که از کودکی در تلفظ صداهای مختلف مشکلات آشکاری داشته اند و در بزرگسالی نیز آنرا به همراه دارند. و یا موضوع لکنت که از کودکی با فرد همراه بوده به شرایط اجتماعی او بسیار آسیب میزند. و بسیاری از اختلالات دیگر مانند مشکل در صدا، بلع، ارتباط برقرار کردن و…
یکی از دلایل اهمیت درمان در بزرگسالان، این است که اگر قرار بر این بود که مشکلات در طول رشد از دوران کودکی خود به خود درمان می شدند پس دیگر کسی در بزرگسالی نباید مشکل داشته باشد! در این دوره بدلیل اینکه افراد خود را برای مسئولیت های اجتماعی و کسب شغل آماده می کنند مهم است که مشکل گفتاری و ارتباطی نداشته باشند.
به طور مثال شخصی که دارای لکنت است مشکلات زیادی را در کسب شغل، ارتباط روزانه، ازدواج و حتی خرید کردن از یک مغازه را داشته باشد. پس بسیار اهمیت دارد که فرد جهت دریافت برنامه ی درمانی مناسب به گفتاردمانگر مراجعه کند